به طور كلي نقش اصلي در يك دستگاه تشخيص اثر انگشت را سنسور آن دستگاه ايفا مي كند. سنسورهاي تشخيص اثر انگشت که هم اکنون استفاده از آنها در دستگاههای حضور و غیاب رایج است, به طور كلي به دو دسته تقسيم مي شوند:
1) سنسورهاي نوري
2) سنسورهاي خازني
سنسورهای نوری از نور مرئی برای تهیه اثر انگشت استفاده می کنند. سطح این سنسورها از تعداد زیادی بخش حساس به نور تشکیل شده است که نور برگشتی از اثر انگشت را به جریان الکتریسیته تبدیل می کنند. اشکال این نوع سنسورها در مواقعی است که اثر انگشت به هردلیلی مانند زخم و خراش تغییر کرده باشد.
اصول کارکرد سنسورهای خازنی مانند اصول کارکرد خازنها است. سطح این سنسورها از المانهای خازنی تشکیل شده است که هر المان وظیفه ثبت یک پیکسل از تصویر نهایی را دارد. اشکال این نوع سنسورها اینست که در طول زمان با آسیب دیدن و یا از بین رفت المانهای خازنی سنسور عملکرد صحیح خود را از دست می دهد یا برای ثبت اثر باید بارها تلاش کرد.
البته انواع دیگر سنسور مانند سنسور حساس به گرما, سنسور حساس به فشار یا سنسور امواج مافوق صوت نیز وجود دارد که با توجه به قیمت و متداول نبودن آن مورد بحث ما نیست.
پس از سنسور که قسمت اصلی یک دستگاه حضور و غیاب است, سایر قابلیتها مانند قابلیت کارت خوان, تصویر برداری از افراد, نحوه ارتباط (شبکه, RS232, USB), سیستم عامل, سرعت پردازش, حجم ذخیره سازی اطلاعات و ترددها, پخش پیام صوتی, نمایش پیام تصویری, ارتباط از طریق شبکه بیسیم, ارتباط از طریق GPRS, اندازه صفحه نمایش, رنگی یا سیاه و سفید بودن صفحه نمایش, قابلیت کار در هنگام قطع برق (مجهز بودن به باتری پشتیبان), ظاهر دستگاه, تعریف زنگ هشدار, امکان ارتباط با قفلهای برقی و درب بازکن (کنترل دسترسی), اتصال به زنگ هشدار, نحوه ارتباط نرم افزار با دستگاه و قابلیتها نرم افزار ارائه شده به همراه دستگاه از دیگر پارامترهای تفاوت بین دستگاههای حضور وغیاب می باشد.
